بررسی شیوع اختلالات راستای سر، گردن، شانه و ستون فقرات در مبتلایان به سندرم داون

هدف: سندرم داون شایع ترین دلیل کم توانی ذهنی ناشی از اختلالات ژنتیکی شناخته می شود. این سندرم با چندین نشانۀ بالینی مشخص می شود: اختلالات ارتوپدی، قلبی عروقی، عصبی عضلانی، بینایی، شناختی، ادراکی و حرکتی. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی شیوع اختلالات راستای سر، گردن، شانه و ستون فقرات در مبتلایان به سندرم داون است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی مقایسه ای، ۳۰ نفر از افراد مبتلا به سندرم داون با میانگین سن ۲٫۰۷ ± ۱۵٫۰۲ و شاخص تودۀ بدنی ۴٫۲۱ ± ۲۵٫۸۵ و همچنین، ۲۵ نفر همتایان سالم با میانگین سن ۲٫۱۳ ± ۱۵٫۰۴ و شاخص تودۀ بدنی ۳٫۵۸ ± ۲۰٫۷۲، به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای اندازه گیری کایفوز و لوردوز، از خط کش منعطف ۶۰ سانتی متری نمونۀ kering، به عنوان روش اندازه گیری غیرتهاجمی و معتبر استفاده شد. اعتبار و روایی این روش را ۸۴تا۹۷ درصد ذکر کرده اند. اندازه گیری متغیر های سر به جلو و شانۀ گرد و کج گردنی با استفاده از تکنیک تصویربرداری از نمای جانبی و قدامی انجام شد و سپس در نرم افزار اتوکد۲۰۰۷، زوایای مدنظر به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون t مستقل و آزمون هم بستگی استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میان شیوع عارضۀ سر به جلو، شانۀ گرد و کایفوز در افراد سندرم داون و همتایان سالم، اختلاف معنا داری وجود دارد (۰٫۰۰۱=p). اختلاف معناداری در شیوع عارضۀ کج گردنی و لوردوز در دو گروه مشاهده نشد (۰٫۴۰۶=p، ۰٫۸۶۰=p). ارتباط معناداری بین شاخص تودۀ بدنی و راستای اندام فوقانی در افراد سندرم داون دیده نشد. این درحالی است که ارتباط معنا داری بین شاخص تودۀ بدنی با متغیر های سر به جلو و کایفوز و شانۀ گرد در همتایان سالم مشاهده شد (۰٫۰۳=p، ۰٫۰۱=p، ۰٫۰۳=p). نتیجه گیری: براساس نتایج مذکور، طراحی و اجرای برنامۀ حرکات اصلاحی برای پیشگیری و بهبود وضعیت سر به جلو، شانۀ گرد و کایفوز و نیز کنترل وزن این گروه ویژه، به معلمان و مربیان و درمانگران توصیه می شود.